Gitmeyiz dediler, gittiler. Sözler verdiler, tutmadılar. Gitme nedenleriyle nasıl bir kişiliğe sahip olduklarını kendileri belirlediler. Öncelikle hep onların duyguları, düşünceleri daha önemli oldu. Bizim ne düşünüp, ne hissettiğimizin bir önemi yoktu. Kırıldık, kimsenin umurunda olmadı. Değmeyen insanlar için harap ettik kendimizi. Biz kendimizi harcadık. Bitirdik.
Değmeyeceğini bile bile, sonunu bildiğimiz filmi defalarca farklı insanları hayatlarımıza alarak izledik. Üzerimize düşenin fazlasını yaptık. Ama anlayamayacak insanlar için.
Bunların hiç bir önemi yokta,
göz göre göre seviyoruz dediler,
bir hassiktir lan diyemedik