Bu inceleme toplumsal bilimlerle belgesel filmcilik arasında mümkün
bir birleşmenin boyutlarını tartışıyor. Bunun ön şartlarından birinin
hâlihazırdaki ?kanaatler sosyolojisinin" bir eleştirisi olması gerektiğine
inanıyoruz. Bu yalnızca sıradan toplumsal araştırma pratiğine yönelik
bir eleştiri değil, yorumcu-epistemolojik tarza ve toplumbilimsel
yaklaşımların ?metin" ve ?kanaat" etrafındaki epistemolojik
düğümlenişine yönelik bir eleştiridir. Spinoza'nın ?duygular öğretisi" bu
noktada bizim için merkezi bir öneme sahip: duygular sosyolojisi kendi
başına bir epistemik alan olmaktan çok, adanmış olduğu alanda bir
praksis oluşturmaya çabalamalı. Bu praksisi nihai olarak Dziga Vertov'un
sine-göz ve sine-hakikat yaklaşımında,çağdaş video alanında ise JeanLuc
Godard'ın videoyu bir ?düşünme cihazına"dönüştürmeyi amaçlayan
yaklaşımlarında görüyoruz.