Tahsin Yücel´in Komşular adlı bir hikâyesi var. 16 sayfalık hikâyeyi okurken, yılların alışkanlığıyla, sevdiğim, ilginç bulduğum, usta işi cümlelerin altını çiziyordum. Hikâyeyi bitirip baştan sona yeniden bir gözden geçirince şaşırıverdim: 16 sayfanın bütün satırlarının altını çizmişim. Tahsin Yücel, güzel şiirlerin değiştirilemez, sözcüğü yerinden oynatılamaz biçimlerine benzer bir biçim yaratmış.

Tahsin Yücel´i, öyküleri, romanları, denemeleri, inceleme araştırma yazılarıyla tanıyorsunuz. Komşular adlı kitabına adını veren öyküde, apartman komşusu olan bir karıkocanın kavgasına tanık olan Albay Atmaca´nın, kavgadan nefret etmesine karşın kendini nasıl da bu kavagaya kaptırdığını, hatta taraf olduğunu, kavganın dayanılmaz çekiciliğine kapılıp neredeyse o karı-kocanın seslerini bekler olduğunu Tahsin Yücel büyük bir ustalıkla işlemiş. Gerek "Komşular" öyküsü, gerekse öteki dört öykü, Tahsin Yücel´in olgunlaşmış öykücülüğünün nefis örnekleri.