Kaktüsler de Çiçek Açar

İnan bana hayat sana kaktüsün dikenlerini
değil, rengârek açan çiçeklerini gösterir.

Bazı insanlar, benim bu dünyada en büyük kırgınlıklarım olsa da kırıldığım yerden değiştim, güçlendim!
Anlamını yitiren o yolda hiçbir şey hissetmeden yürüdüm bir süre.
Ama öğrendim; insan, yürüdüğü yollara çiçekler ekerek ilerlemeli. Yarı yolda kalırsa eğer, geri döndüğünde o yollar çiçeklerle süslenmiş olmalı.
Kaktüsler bile çiçek açabiliyorken bazı insanların kalbi çoktan kurumuş.

Her şey üstüne gelip seni dayanamayacağın bir noktaya getirdiğinde, sakın vazgeçme! İşte orası kaderinin değişeceği noktadır!
-Mevlana-



Günaydın Sızım

Gittiğinizde ardınızdan gelen birisi yoksa, siz zaten çoktan terk edilmişsinizdir...

Seninle denizin karşısına oturup sohbet edilemez artık, sen denizleri de kurutursun. Ben küller arasında güller yetiştirmeye çalışmışım aslında. İşte öyle inanmışım sevildiğime. Sen yüreğimin merkezine oturmuş en büyük hayal kırıklığımsın. Kim bana uzaksa ona yakın oldum, ondandır kendime olan bu uzaklığım. Olmadı bu vedalar, sen benim dualarıma da yakışmazsın artık. Biraz yalnızlık iyileştirecek beni. Ama dönme geri yaralarım gittikten sonra senin gelmen haksızlık olur bu şehre. Geçmesi gereken şeyleri geçmişte bırakmayınca geçen giden sadece zaman oluyormuş.

Sonra yeni bir sayfa açarım kendime, kuşları ölmüş gökyüzüme kurşun kalemden kuşlar çizerim. Bir sokağın sonuna kadar kahkahalar atıp o sokağı maviye boyayacak yeniden gülüşlerim.

Belki mutluluktan uçmam ama en azından ayaklarım yere sağlam basar.

Beklemekten vazgeçtim, beklentilerimi boşa çıkaran insanlar yüzünden. Yazı bekliyorum, baharı, papatyaların yeniden yeryüzünü beyaza boyamasını bekliyorum ama seni asla.

Ben, beni mutsuz edenleri bile mutlu etmişim, bir kendime yetmemiş içimdeki baharlar. Şimdi yeniden yeşersin gülüşlerim gidişinle.



Yalnız Anlaşıldık

Artık bu mevsimin başka bir bahara ihtiyacı var...

Sarılmasını beklediğimiz tüm yaralara tuz basıldı. Aşk ekip ayrılık topladık gökyüzünden.

Çok sevdikçe vazgeçilmez olduğunu hissettirdik... Önce vazgeçildik sonra da vazgeçtik.

Bundandır ki Yalnız Anlaşıldık ama kimseye yanlış yapmadık.

İçimizdeki yalnızlığa rağmen umudumuz kaybolmadı.

Ne kadar üzülsek de güzel sevmekten hiç vazgeçmedik.

Tüm yalnızlara, yalnızlığıyla gurur duyanlara, gerçekten sevenlere ve başkasının acısını küçümsemeyenlere gelsin...