"Yol düşe kalka yürünür."

Bu, insan olabilmeyi başarmış bir arifin sözleriydi şüphesiz. İnsanın düşse de kalksa da elinden tutanının olması ne güzel şey.

İslam tasavvufunda da asıl olan bu değil midir? Sana yaşama sanatını öğretecek bir üstadının bulunması. "Kuşlara yem verir gibi iyilik yap," diyordu diğer bir söz. Kuşlara yem verir gibi iyilik yap, karşılık beklemeden.

Tasavvuf Yolunda eseri günümüzde tasavvufun ömrünü doldurduğunu düşünenlere cevap olmaya çalışıyor.