"Hiçbir şeyden öğrenmedim yazarak öğrendiğim kadar."
İnsanlar önce dış dünyanın bizi nasıl gördüğüne, ikinci olarak kendisinin dışarıya
nasıl görünmek istediğine göre yaşarlar. Kendisinin kendisine nasıl göründüğüne
göre yaşamak, intihardan daha güçtür. Sürüden kopup tek başına otlamaya
çıkmanın yalnızlığını ister. Çobansızdır. Kurtlar kapabilir. Kendini tek başına
kendin savunacaksın. Hayat sürmektedir. Ben varlığımı kendime ispatlamak için
yazdığımı sanıyorum.
Yeni Karşılaşmalar Adalet Ağaoğlu'nun deneme, değini ve mektuplarının yanısıra
konferans, TV programı ve söyleşilerinden oluşan serinin son "karşılaşma"sı.
Sanattan, siyasetten, İstanbul'dan ve göçlerden söz ederken her zamanki gibi
karşı duruyor; çünkü Ağaoğlu'na göre, "Yazarın yazdıklarını belirleyen hiç
kuşkusuz düşünceleri, hattâ inançları bağlamında hayatta duruş biçimidir. İnsan
haklarına tecavüzde bulunan her tutuma karşı durmak, görüp, biliyorum çığlığı
atmak, bunları insanî bakımdan inandırıcı kılmak benim hiç üstümden
atamadığım bir sorumluluk duygumdur. Ortalıkta boşu boşuna kalabalık ederek
dolaşıp durmak yerine hayatta olmanın borcunu ödemek gibi bir şey."